Intrygujaca tresc "The Book of Constitutions of Free-Masons" odzwierciedla sytuacje i zamiary wolnomularstwa spekulatywnego w okresie piatej i szostej kadencji Wielkiej Lozy, a wiec w latach 1721-1723. Obie jej czesci, historyczna i normatywna, rejestruja ambicje kierownictwa obediencji do rozszerzenia wplywow ponad dotychczasowe granice i bariery: spoleczne, wyznaniowe, polityczne i narodowe; rownoczesnie zas wyrazaja jego wiare w starozytny, siegajacy poczatkow swiata rodowod masonerii. Zawieraja liczne aluzje co do tego, ze tradycja wolnomularska laczy sie integralnie z prastara tradycja hermetyczna. Jednak zasada, ktora w najwiekszym stopniu przyczynila sie do sukcesu formuly Wielkiej Lozy Londynu, bylo jej propanstwowe nastawienie: wobec Korony, dynastii wladajacej Brytania, kosciola Anglii (rozdzial 1). Polityce otwarcia sie na angielskie elity, obranej przez kierownictwo Wielkiej Lozy, towarzyszyly spektakularne zmiany, jesli idzie o sklad spoleczny i charakter loz podlegajacych Londynowi. W okresie tym warsztaty zdominowane zostaly przez accepted - "przyjetych" wolnomularzy, a wiec osoby niemajace nic wspolnego z architektura i organizacjami zawodowymi budowniczych. Co wiecej, mamy prawo sadzic, ze utracily swoj czysto "kulturowy", paraoperatywny charakter, poniewaz w wiekszym lub mniejszym stopniu podjely zadania, ktore postawily przed nimi "Statuty" Payne'a z 1721 i "Ksiega Konstytucji" z 1723 roku. Przyjely w swe szeregi wielu dzentelmenow, a nawet osoby wywodzace sie z ziemianskiej szlachty rodowej. Ton w lozach zaczeli nadawac ludzie wyksztalceni, tacy jak czlonek "The Royal Society" John Theophilus Desaguliers i jego hugonockie srodowisko (rozdzial 4). - from Amzon